Αφού διαβάσαμε το απόσπασμα του σχολικού βιβλίου, αφού διαβάσαμε το τέλος που δυσκολεύεται να δώσει ο συγγραφέας, αφού είδαμε το τέλος που δίνει ο σκηνοθέτης στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου, ας δώσουμε το δικό μας τέλος στην ιστορία και ας το μοιραστούμε με τους άλλους με τη μορφή σχολίου στην παρούσα ανάρτηση.
[....]Επιτέλους ήρθε η άνοιξη,ηταν η πιο ευτιχισμένη μέρα του Σκουρογιάννη.Έτρεξε για να δει την αρκουδίτσα εκεί που την άφησε στην σπηλιά,όμως των περίμενε μια παρα πολυ δυσάρεστη έκπληξη,η αρκούδα φαινόταν ακόμα να κοιμόταν και αυτο δυσαρέστησε των Σκουρογιάννη,παρα την αγωνία του μήπως η αρκούδα των ξεχάσει έτρεξε να την ξυπνήση,όμως δεν ανέπνεγε...Η αρκουδίτσα ηταν νεκρή!Ο Σκουρογιάννης έφυγε με κλάματα απο την σπηλιά και απο εκείνη την ημέρα υποσχέθηκε να μην ξανά αγαπήση κανένα ζώο ποτέ!Α.Χ Γ'4
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι λοιπόν η τελευταία αρκούδα της Πίνδου κοιμήθηκε.Ο Σκουρογιάννης γύρισε στο σπίτι του και για πολύ καιρό μετά περίμενε ανυπόμονα την άνοιξη,όταν η αρκούδα θα ξαναξυπνούσε και θα ξανασυναντιόντουσαν πάλι,καθώς ένιωθε πολύ μόνος και απομακρυσμένος από τους κατοίκους του χωριού.Η αρκούδα πλέον ήταν ο μόνος του σύντροφος και αυτό γινόταν για πολλά χρόνια ακόμα.Κάθε χρόνο περίμενε όλο και πιο ανυπόμονα την άνοιξη και κάθε χρόνο περνούσε όλο και περισσότερο χρόνο μαζί της.Αυτό γινόταν για χρόνια μέχρι που τους χώρισε ο θάνατος.Ο Σκουρογιάννης ήταν πολύμεγάλος σε ηλικία.Δεν είχε την δύναμη πια να περιμένει τον σύντροφο του να ξυπνήσει.Ήξερε ότι το τέλος πλησίαζε,οπότε λίγο πριν πεθάνει ζήτησε από τους συνχωριανούς του να τον θάψουν στο δάσος.Έτσι κι έγινε.Μετά από λίγους μήνες ήρθε πάλι η άνοιξη.Όπως και κάθε χρόνο η αρκούδα ξύπνησε χαρούμενη για να συναντήσει τον αγαπημένο της φίλο μα εκεί δεν εμφανιζόταν.Αυτό γινόταν κάθε μέρα.Πρωί,βράδυ η αρκούδα περίμενε τον σύντροφο της σε εκείνο το σημείο,μα όλο και περισσότερο απογοητευόταν.Το φθινόπωρο πλησίαζε και η αρκούδα είχε αρχίσει να καταλαβένει.Κατάλαβε πως δεν θα ξαναέβλεπε ποτέ τον αγαπημένο της φίλο.Στεναχωρήθηκε πολύ.Η περίοδος της χειμερίας νάρκης πλησίαζε.Η αρκούδα αποκοιμήθηκε εκει,σε εκείνο το σημείο που χρόνια έβλεπε τον σύντροφο της και δεν ξαναξύπνησε ποτέ.Έτσι η τελευταία αρκούδα της Πίνδου και ο τελευταίος άνθρωπος της Πίνδου συναντήθηκαν πάλι σε μια άλλη ζωή εκεί που κανένας δεν πρόκειται να τους χωρίσει ξανά. Α.Β. Γ2
ΑπάντησηΔιαγραφή