Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Για την Ελένη του Σεφέρη

Μελετώντας την Ελένη του Ευριπίδη, συναντηθήκαμε με την Ελένη του Σεφέρη. Αν κάποιος ενδιαφέρεται περισσότερο, μπορεί να βρεί  εδώ ολόκληρο το ποίημα, ανάλυση και σχολιασμό με προεκτάσεις.

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Οι μαθητές της Γ΄ τάξης διαβάζουν και παρουσιάζουν...

  Ζωρζ Σαρή, Τα Χέγια, Πατάκης, Αθήνα 1992
 Η Σταματίνα Κλάρα ή αλλιώς  Μάτα, όπως τη φωνάζουν όλοι, είναι μια δεκαεφτάχρονη μαθήτρια της τρίτης  Λυκείου, που ζει με τον πατέρα της και την ανύπαντρη θεία της στη Λαμία. Όνειρό της είναι να μπει στη Φιλοσοφική Σχολή. Έχει μεγάλη αδυναμία στον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη και συχνά χρησιμοποιεί αποσπάσματα των ποιημάτων του στην καθημερινή της ζωή. Η Μάτα πιστεύει πως ο πατέρας της και η θεία της, της κρύβουν ένα μεγάλο μυστικό σχετικά με την μητέρα της. Ο μπαμπάς της, ο Βλάσης, δεν της έχει μιλήσει ποτέ για την μητέρα της και ούτε φωτογραφία της δεν της έχει δείξει ποτέ. Η θεία της, η Καλλιόπη, μια πολύ αυστηρή και συντηρητική γυναίκα, της έχει πει πως η μητέρα της πέθανε στη γέννα. Εκείνη όμως δεν την πιστεύει, επειδή συχνά της έρχεται μια ανάμνηση από όταν ήταν μωρό, όπου βλέπει μία νέα γυναίκα να τη νανουρίζει. Λίγες μέρες πριν την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, ο Βλάσης, ο πατέρας της, την προσκαλεί να πάνε στο χωριό τους, το Δαδί, για  να γιορτάσουν τα Χέγια. Τα Χέγια είναι ένα καρναβάλι, πανηγύρι, στη διάρκεια του οποίου όλοι οι κάτοικοι του χωριού μασκαρεύονται, χορεύουν και μεθάνε. Η Μάτα δέχεται με μεγάλη χαρά. Εκεί γνωρίζει τον Γιάννη, τον γιο του δημάρχου, με τον οποίο έχουν πολλά κοινά. Είχε φοιτήσει στο ίδιο Λύκειο με την Μάτα και είναι δευτεροετής της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Η Μάτα τρέφει μεγάλη συμπάθεια γι' αυτόν, αφού χωρίς καλά καλά να τον γνωρίσει του λέει τα πάντα για τη ζωή της, τα όνειρά της, ακόμη και για τη μητέρα της. Μόλις τελειώνει το γλέντι ανταλλάσσουν τηλέφωνα και αποχαιρετιούνται. Τη Δευτέρα, όταν η Μάτα γυρίζει στο σχολείο, την περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη. Ο λυκειάρχης Θεόδουλος Θεοδούλου, επιβάλλει τριήμερη αποβολή στην τριμελή επιτροπή - μέσα σε αυτήν και η Μάτα. Οι λόγοι της αποβολής είναι πολιτικοί. Η τάξη είχε αποφασίσει να στείλει ένα γράμμα-διαμαρτυρία σε έναν δικτάτορα, τον Μπόθα, για τα βασανιστήρια και τις καταδίκες σε θάνατο των αντιπάλων του. Ο Θεοδούλου απαγόρευσε να σταλεί η διαμαρτυρία, επειδή είναι χουντικός. Όταν η Μάτα γυρίζει σπίτι της την περιμένει άλλο ένα δυσάρεστο γεγονός. Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα την προειδοποιεί να σταματήσει τη διαμαρτυρία και την αποχή απ' τα μαθήματα, αλλιώς όλοι θα μάθουν πως ο πατέρας της τα χρόνια της χούντας δούλευε στην Ασφάλεια κι «έκοβε κεφάλια». Όταν ο πατέρας της το μαθαίνει αυτό, δεν αντέχει άλλο τις τύψεις και της λέει όλη την αλήθεια.

     Παλιά δούλευε ως τμηματάρχης της Γενικής Ασφάλειας, ήταν δηλαδή υπεύθυνος για την έγκριση διαβατηρίων. Η μητέρα της, η Ειρήνη, ήταν θεατρίνα και δεν πέθανε στη γέννα όπως της είχε πει η θεία της. Η Ειρήνη συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου για την ανατροπή του καθεστώτος. Ζήτησε από τον Βλάση να της δώσει διαβατήριο να φύγει στο εξωτερικό, με την πρόφαση, πως εάν την πιάσουν οι αστυνομικοί, θα την σκοτώσουν. Ήταν η ιδανική λύση για να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, δηλαδή να παίξει στο θέατρο, αφού δε θα είχε πια εμπόδιο τη Μάτα και το Βλάση για να γίνει διάσημη.

      Όταν το μαθαίνει αυτό η Μάτα, συγχωρεί τον πατέρα της, χάρη στην παρέμβαση της κυρίας Νόρας, η οποία είναι η μητέρα  της καλύτερης φίλης της. Εκείνη τη συμβουλεύει να υπογράψει τη διαμαρτυρία ακόμα κι αν αυτό επιφέρει συγκρούσεις.

Ένα βιβλίο που αξίζει κανείς να διαβάσει, πρώτον γιατί το θέμα του είναι για μια περίοδο πολύ κοντινή μας, για τις επιπτώσεις της χούντας και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις ζωές των ανθρώπων ακόμη και αυτών που δεν την έζησαν, κατά τη διάρκειά τους. Μια άλλη ιδιαιτερότητα του βιβλίου που μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα είναι ότι η συγγραφέας παρουσιάζει την ιστορία  δύο φορές. Μια από τη μεριά της Μάτα και μια από τη μεριά του πατέρα της. Αυτό με βοήθησε να αντιληφθώ τα συναισθήματα και τις σκέψεις που είχαν οι δύο ήρωες σε κάθε σημείο της ιστορίας.

από τη μαθήτρια του Γ3 Β.Ζ.

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Η ζωή και το έργο της Ελ. Μ. Μαρτινέγκου

Οι μαθητές του Γ1 εξερευνούν τις δυνατότητες διαδικτυακών λογισμικών παρουσιάσεων. Εδώ μια παρουσίαση με prezi της Ελ. Μ. Μαρτινέγκου από το μαθητή Γ. Μ.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Μια παρουσίαση των Ερωτηματικών προτάσεων!


Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Για τον αγαπημένο μας συγγραφέα


Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Μουσικά όργανα των αρχαίων χρόνων


Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Αγαπάμε τα βιβλία και μιλάμε γι αυτά...

                               Ζ. Σαρή, Ο θησαυρός της Βαγίας, Πατάκης, 1998
Ένας θησαυρός κρύβεται εδώ και πολλά χρόνια στο νησί Αίγινα και συγκεκριμένα στη Βαγία, εκεί που η τότε δωδεκάχρονη Ζωή έζησε τα πιο ωραία παιδικά της καλοκαίρια, παρέα με τους φίλους της. Τώρα, το καλοκαίρι, η Ζωή παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών αποφασίζει να επισκεφτεί το όμορφο αυτό νησί, μαζί με την οικογένεια της. Η απόφαση αυτή της επιφυλάσσει μια ευχάριστη έκπληξη. Το ταξίδι της προς το νησί και οι μέρες που θα περάσει εκεί, δεν θα είναι κοινές και βαρετές, αλλά πολύ ενδιαφέρουσες, διότι θα συναντήσει πολλούς παιδικούς της φίλους από τις καλοκαιρινές της διακοπές, οι οποίοι έχουν κάνει και αυτοί τις δικές τους οικογένειες. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά τους, τα οποία θα γνωριστούν και θα γίνουν φίλοι δημιουργώντας έτσι μια ομάδα πολλών διαφορετικών χαρακτήρων παιδιών, τα οποία με την συνεργασία τους θα κάνουν πολύ απίστευτα και διασκεδαστικά πράγματα. Ένα από αυτά είναι ότι θα ψάξουν να βρούνε τον θησαυρό της Βαγίας, ο οποίος θα έκανε ένα διπλό καλό στον κόσμο, με αφορμή την αποστολή μιας φίλη τους Γαλλίδας, της Νικόλ. Έτσι, τα παιδιά με πολύ πείσμα και θέληση και μετά από τρεις προσπάθειες, καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν τον στόχο τους, έχοντας βέβαια και την βοήθεια της Νικόλ. Τέλος, τα παιδιά αφού βρουν τον θησαυρό της Βαγίας φερνουν χαρά και ευτυχία σε όλες τις καρδιές των ανθρώπων από όλες τις ηλικίες και τις εθνικότητες του κόσμου.
Το βιβλίο μου άρεσε για πολλούς λόγους. Καταρχάς δεν είναι βαρετό για τον αναγνώστη. “Ο θησαυρός της Βαγίας” είναι ένα περιπετειώδες βιβλίο, γεμάτο μυστήριο, δράση και αγωνία. Οι χαρακτήρες που συμμετέχουν είναι ξεχωριστοί και ο καθένας έχει την δική του προσωπικότητα, χωρίς αυτό να τους εμποδίζει να συζητάνε μεταξύ τους, δημιουργώντας σχέσεις φιλίας. Έτσι, καταφέρνουν όλοι μαζί να κάνουν πολλά πράγματα σημαντικά για πολλούς ανθρώπους, όπως γίνεται και στην πραγματικότητα. Δηλαδή, η ανάγνωση του βιβλίου δεν προσφέρει μόνο απόλαυση, αλλά δίνει και μια άλλη άποψη του κόσμου και της ζωής. Τέλος, προκαλεί πολλά συναισθήματα, χαράς, λύπης, απογοήτευσης, πόνου, νοσταλγίας και θαυμασμού.
Κ. Λ., Γ3