Στη Διαπασών, ένα βιλίο που μας άρεσε

Παπαθεοδώρου Β., Στη Διαπασών, Καστανιώτης, Αθήνα 2009
Ο Θανάσης είναι ένα παιδί με πολλά προβλήματα στο οικογενειακό του περιβάλλον. Έχει όμως μια μεγάλη αγάπη. Τη μουσική. Μεγάλωσε με πατριό σε μια οικογένεια που μόνο η μητέρα του τον αγάπησε και τον ήθελε κοντά της ή τουλάχιστον έτσι πίστευε. Το σχολείο δεν υπήρχε γι’ αυτόν. Δεν του άρεσε να έχει συμμαθητές του παιδιά από άλλες χώρες που έρχονταν στην Ελλάδα και προσπαθούσαν να γίνουν καλύτεροι από τους Έλληνες. Γυρνούσε στις καφετέριες βλέποντας τους φίλους του να παίζουν τάβλι. Ο πατριός δεν νοιαζόταν για το Θανάση και τις ανησυχίες του. Χτυπούσε τη γυναίκα του και ενώ έλεγε πως δεν είχε χρήματα, ξόδευε κι αυτά τα λίγα που είχε στον τζόγο και στο πιοτό. Η Μαίρη και ο Νικόλας ήταν ετεροθαλή αδέρφια του Θανάση, χωρίς όμως ιδιαίτερες σχέσεις μαζί του. Υπήρχαν βέβαια και οι φίλοι του Θανάση, ο Παντελής και ο Τάσος, με τους οποίους αισθανόταν πολύ δεμένος. Ένα βλέμμα ήταν αρκετό για να καταλάβει ο ένας τον άλλον. Όμως αυτά τα παιδιά δεν ήταν η καλύτερη επιλογή για τον Θανάση. Η βία ήταν το χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας που σκόρπιζε τον πανικό όπου κι αν βρισκόταν, κυρίως στα γήπεδα, μετά τους αγώνες. Μέχρι που το πάρτι της Λουΐζας του άλλαξε τη ζωή. Η Λουίζα ήταν ένα κορίτσι της τρίτης γυμνασίου που είχε καταλάβει ποιος πραγματικά ήταν ο Θανάσης. Έκαναν παρέα μαζί και είχαν μια ιδιαίτερη σχέση. Η Λουίζα του έβγαζε τον καλό του εαυτό. Μέχρι που μπήκαν στη μέση οι φίλοι του και του έβαλαν λόγια για να απομακρυνθεί από τη Λουίζα. Κάποια στιγμή μέσα από ένα περίεργο σύλλογο ο Θανάσης μαθαίνει πως ο πατέρας του ζει. Έτσι έρχεται σε επαφή μαζί του χωρίς, βέβαια να του αποκαλύψει ότι είναι γιος του, μαθαίνει για τις περιπέτειές του και παίρνει μια συμβουλή από τον πατέρα του για τους δήθεν φίλους που καμιά φορά είναι οι χειρότεροι εχθροί. Αυτό δεν άργησε να φανεί στην περίπτωση του Θανάση, όταν σε πολύ δύσκολες στιγμές του οι φίλοι τον παράτησαν. Ο πατριός του τον έδιωξε από το σπίτι και αυτός βρήκε αγάπη και ηρεμία στου παππού του το σπίτι στο χωριό. Την ηρεμία αυτή θα την ανατρέψει ο ξαφνικός θάνατος της μητέρας του που πέθανε από καρδιά. Αυτό όμως το γεγονός έφτιαξε τη σχέση του Θανάση με τα ετεροθαλή αδέρφια του και τους έφερε πιο κοντά. Άρχισε να πηγαίνει σχολείο για να μπορεί βέβαια να βλέπει και τη Λουΐζα και δεν τον ενοχλούσε πια να έχει για συμμαθητές του παιδιά από άλλες χώρες. Ώσπου μια μέρα εμφανίστηκαν στο σχολείο η συμμορία των φίλων του και ένιωσε για τα καλά και ο ίδιος τι θα πει σωματική βία. Μετά από αυτό το γεγονός έπρεπε να μείνει για πολλές μέρες στο κρεβάτι. Τον πόνο του όμως ήρθε να απαλύνει η παρουσία της Λουΐζας στο σπίτι του που τον συγχώρησε και έδωσε μια ευκαιρία στη σχέση τους.

Ο Θανάσης είναι ένα παιδί που δεν γνώρισε αγάπη και οικογενειακή ζεστασιά. Μεγάλωσε βλέποντας τη βία μες στο σπίτι του, αφού ο πατριός του χτυπούσε τη γυναίκα του και τους παραμελούσε συνέχεια. Θεωρούσε λοιπόν πως έτσι έπρεπε να συμπεριφέρεται και αυτός για να δείχνει δυνατός. Η καλοσύνη και η αγάπη ήταν γι αυτόν αδυναμίες, που αν τις έδειχνε στους άλλους θα τον εκμεταλλεύονταν Έτσι πίστευε, μέχρι που γνώρισε τη Λουίζα. Το κορίτσι αυτό σιγά - σιγά και με τον τρόπο της του έβγαλε τον καλό του εαυτό. Του έμαθε να σέβεται τους συμμαθητές του, να τους αγαπά και να μην κάνει διακρίσεις με κανέναν. Τώρα πια ο Θανάσης δε φοβόταν να πονέσει και να δουν τον πόνο του οι άλλοι. Έμαθε επίσης πως στη ζωή του πρέπει να συγχωρεί ανθρώπους που τον πλήγωσαν και να τους δίνει μια δεύτερη ευκαιρία, όπως έκανε γι’ αυτόν η Λουίζα.

Είναι πολύ ενδιαφέρον στοιχείο η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, αφού ο Θανάσης είναι αυτός που αφηγείται τη ζωή του. Κάθε κεφάλαιο ξεκινά με ένα αγαπημένο τραγούδι του αφηγητή που εκφράζει απόλυτα τα συναισθήματα της συγκεκριμένη στιγμής της ζωής του, την οποία μας αφηγείται.

Η γλώσσα είναι πολύ κοντά στη διάλεκτο των νέων, που δε σέβεται πολύ τους κανόνες γραμματικής και συντακτικού.

Από όλο το βιβλίο μου άρεσε περισσότερο η Λουίζα και αυτό που κατόρθωσε να κάνει στο Θανάση. Βλέπουμε δηλαδή πώς μια γυναίκα μπορεί να ανεβάσει ή να κατεβάσει έναν άντρα. Η Λουίζα κατάφερε να αλλάξει τον Θανάση, να τον κάνει πιο ανθρώπινο. Αν και πληγώθηκε από τον Θανάση, δεν δίστασε να τον συγχωρήσει και να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία, όταν κατάλαβε ότι αυτός είχε αλλάξει πραγματικά.

Το τέλος του βιβλίου δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Ο Θανάσης έγινε κάλο παιδί ξανά βρήκε τον χαμένο του έρωτα τη Λουίζα, η οποία τον συγχώρεσε και του έδωσε άλλη μια ευκαιρία. Θα ήθελα όμως σε όλη αυτή την αλλαγή, την αγάπη και την ευτυχία που νιώθει ο Θανάσης να βρισκόταν δίπλα του και η μητέρα του. Να μην είχε πεθάνει, γιατί όσο ζούσε, με όσες δυνάμεις της είχαν μείνει ήταν δίπλα του και τον στήριζε.   

Ε. Κ. Γ3

Υπήρχαν πολλοί λόγοι που μου άρεσε αυτό το βιβλίο όπως:
1. Σε κάθε κεφάλαιο αντί για έναν απλό τίτλο είχε την ονομασία του τραγουδιού που συνδεόταν με ένα συγκεκριμένο γεγονός.
2. Μιλάει για ένα αγόρι που είναι κοντά στην ηλικία μου, έτσι μπόρεσα να μπω πιο εύκολα στο νόημα της ιστορίας.
3. Η γλώσσα είναι πιο κοντά στη δική μας διάλεκτο των νέων και έχει ένα σατιρικό ύφος.
4. Ήταν ωραίος ο τρόπος που μιλούσε στον πατριό του, γιατί του άξιζε, ενώ νοιαζόταν για την μητέρα του και ας μην της το έδειχνε συχνά.
5. Ήταν πολύ ωραία η εικόνα του “σκληρού καρυδιού” που ερωτεύτηκε και ένιωσε τόσα πολλά για μια κοπέλα.
6. Η απόδειξη του “Ρόδα είναι και γυρίζει” δηλαδή αν κάνεις κάποιο καλό, μετά σου έρχεται πίσω και το αντίστροφο

Χ. Ζ. Γ1

  Ένα υπέροχο βιβλίο από τον Βασίλη Παπαθεοδώρου.Ο Θανάσης διηγείται την ιστορία του. Είναι ένας έφηβος ο οποίος αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα, καθώς δεν έχει γνωρίσει ποτέ τον πατέρα του. Ζει με την μητέρα του την κ. Ελευθερία, η οποία είναι η μόνη που τον υποστηρίζει και τον θέλει κοντά της,τον πατριό του,Τάκη, έναν αλκοολικό άνθρωπο που δεν τον υπολογίζει καθόλου και τα δύο ετεροθαλή αδέλφια του, την Μαίρη και τον Νικόλα. Η μεγάλη του αγάπη; Η μουσική, η έντονη, ροκ, μουσική ωθεί τον Θανάση να κάνει πολλά πράγματα όπως το να βρίζει στο γήπεδο, να ασκεί βία σε άλλους πιο αδύναμους απ΄ αυτόν κ.α. Είναι ένα παιδί φαινομενικά σκληρό που δεν τον νοιάζει τι θα γίνει ή ακόμα και τι θα πάθει ο άλλος. Κάτι που δεν τον ενδιαφέρει καθόλου είναι το σχολείο, καθώς έχει μείνει αρκετές φορές στην ίδια τάξη και σπανίως εμφανίζεται εκεί.
   Η ζωή του όμως θα αλλάξει από την στιγμή που θα γνωρίσει την Λουίζα, ο έρωτας θα του χτυπήσει την πόρτα, καθώς η Λουίζα είναι διαφορετική και πολύ ώριμη. Ο Θανάσης θέλοντας να την εντυπωσιάσει δεν δείχνει τον πραγματικό του εαυτό. Αυτό όμως θα γίνει ένα εμπόδιο στην σχέση τους και θα οδηγήσει στον χωρισμό. Ο Θανάσης όμως δεν την έβγαλε ούτε μια στιγμή από το μυαλό και την καρδιά του.
  Ο Θανάσης μαζί με τους φίλους του,τον Παντελή και τον Τάσο μπλέκονται με κακέςπαρέες που τους ωθούν στη χωρίς λόγο βία. Ο αρχηγός αυτής της συμμορίαςείναι πρώην φίλος του πατέρα του, κάτι που δεν γνωρίζει, αλλά σύντομα πρόκειται να το μάθει. Όταν μια μέρα μαθαίνει ότι ο πατέρας του ζει και ότι δουλεύει σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων λίγα τετράγωνα μακριά από το σπίτι του, πηγαίνει να τον βρει, χωρίς βέβαια να αποκαλύψει την ταυτότητα του, ότι είναι δηλαδή ο γιοςτου. Ο πατέρας του ποτέ δεν έμαθε την ύπαρξη του γιου του και ούτε επρόκειτο να την μάθαινε.
   Το τέλος του βιβλίου είναι ωραίο, εκτός από την μοναδική εξαίρεση ότι η μητέρα του πέθανε, κάτι που στεναχώρησε πάρα πολύ τον Θανάση. Τα θετικά είναι ότι η Λουίζα του έδωσε μια ακόμα ευκαιρία και αυτό επειδή ο Θανάσης είχε αλλάξει πραγματικά ως χαρακτήρας, σταμάτησε την συναναστροφή του με τις κακές παρέες που είχε, σταμάτησε να ακούει εξαγριωτική μουσική και αντί για αυτό άκουγε μουσική που τον χαλάρωνε και τον έκανε να σκέφτεται καθαρά. Έγινε ένα καλό παιδί, με αισθήματα, που σκεφτόταν τους άλλους και ήθελε το καλό τους.
   Είναι ένα βιβλίο που θα σας πρότεινα ανεπιφύλαχτα να διαβάσετε!

Μ. Σ. Γ1