Με αφορμή το απόσπασμα από το διήγημα του Γ. Βιζυηνού, Το μόνον της ζωής του ταξείδιον, ας κάνουμε μια μικρή έρευνα :
Αποσπάσματα από τα έργα του στο Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού
Μερικά από τα ποίηματά του
Ολόκληρο το διήγημα
Σχολιασμό του διηγήματος μέσα στο άρθρο
Ας δούμε κι ένα μικρό απόσπασμα από την κινηματογραφική μεταφορά του διηγήματος Το μόνον της ζωής του ταξείδιον, από το σκηνοθέτη Λ. Παπαστάθη
Εδώ και δύο τρείς βδομάδες περίπου, στα κείμενα μελετάμε και αναλύουμε το διήγημα του Γ.Βιζυηνού, ενός αξιόλογου συγγραφέα της τότε εποχής. Σήμερα 9/3 παρακολουθήσαμε την ταινία του διηγήματος « Το μόνον της ζωής του ταξίδειον ». Κατά την διάρκεια της ταινίας, εγώ προσωπικά θυμόμουν την μέρα που είχαμε πρωτοδιαβάσει το διήγημα διότι, καθώς εκτυλίσσεται η ταινία υπάρχει ένας αφηγητής που διαβάζει τα κατάλληλα αποσπάσματα τα οποία, αντιστοιχούν στην συγκεκριμένη σκηνή. Η ταινία αυτή μου φάνηκε πολύ πρωτότυπη γιατί δεν έμοιαζε με τις συνηθισμένες ταινίες που παρακολουθούμε σχεδόν καθημερινά. Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση στην ταινία ήταν η απίστευτη συμπεριφορά της γιαγιάς απέναντι στο παιδί όταν έρχεται από την Κωνσταντινούπολη στο χωριό. Βέβαια, και όταν διαβάζαμε το διήγημα στην τάξη είχα συνειδητοποιήσει ότι η γιαγιά είναι μια σκληρή και πονηρή γυναίκα αλλά δεν την περίμενα τόσο δυναμική όσο φαίνεται στην ταινία. Η σκηνή που με έκανε να γελάσω περισσότερο ήταν αυτή που παρουσίαζε την μεγάλη ανατροπή στην ζωή του παππού, λόγω της απότομης αλλαγής του φύλου του. Επιπλέον, σ’ αυτό το σημείο, στην αλλαγή του φύλου του παππού, σοκαρίστηκα όταν έμαθα ότι το παιδί που υποδύεται τον παππού στην παιδική του ηλικία, τελικά είναι κορίτσι και αυτό το στοιχείο είναι που κάνει την ταινία πιο πιστική και προσηλωμένη στο διήγημα. Το σημείο, όμως που μου άρεσε περισσότερο ήταν το τέλος. Στο τέλος, επανερχόμαστε στην πραγματικότητα ,δηλαδή στο φρενοκομείο, όπου μας τα διηγείτο όλα αυτά ο Γ.Βιζυηνός. Στο φρενοκομείο δεν υπήρχε πλέον κανένας Βιζυηνός, και επικρατούσε η θλίψη και η στεναχώρια έτσι, εμείς ως θεατές αντιλαμβανόμαστε τον θάνατο του συγγραφέα. Το σημείο αυτό μου άρεσε πιο πολύ από τα άλλα γιατί, το τέλος της ταινίας φαίνεται να συμπίπτει με το τέλος του διηγήματος του Γ.Βιζυηνού, δηλαδή ο θάνατος του Γ.Βιζυηνού με τον θάνατο του παππού. Τέλος, δεν υπήρχε κανένα σημείο που να μην μου άρεσε, ακόμα και αν υπήρξαν στιγμές που θα ήθελα να ήμουν μέσα στην ταινία και να τα άλλαζα όλα όπως, τον θάνατο του παππού αποφεύγοντας έτσι, την δυσαρέσκεια των συγγενών και κυρίως του μικρού Γεωργή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παιδί πιστεύει ότι ο παππούς του είναι κοσμογυρισμένος γι'αυτό ό,τι του λέει ο παππούς του τον πιστεύει.Αλλά δεν ξέρει το παιδί ότι το μόνο ταξίδι που επιβίωσε ο παππούς είναι προς τον ουρανό.Ο παππούς βιώνει το ταξίδι μέσα από τα παραμύθια.Τα ταξίδια είναι μία προσπάθεια φυγής από την πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ταινία που παρακολουθήσαμε στη τάξη,για τη ζωή του Γ.Βιζυηνού ήταν αρκετά συγκινητική καθώς η ζωή που βίωσε δεν ήταν απλή.Είδαμε ένα παιδί ταλαιπωρημένο,φτωχό,ένα παιδί που όλη του η ζωή βασιζόταν στα λεγόμενα του παππού του αφού δεν είχε την δυνατότητα να πάει στο σχολείο.Από τα κείμενα που διαβάσαμε είχα καταλάβει ότι είχε μια σκληρή ζωή αλλά τα συναισθήματα μου μόλις είδα την ταινία ήταν διαφορετικά,περίεργα καθώς αυτά που αντίκρισα περνούσαν τη φαντασία μου!Ήταν πραγματικά ανατριχιαστική η ιστορία του.Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ότι εφόσον ο μικρός Γιωργής είχε μάθει για τα ψέματα που του έλεγε ο παππούς του δεν του κράτησε κακία διότι τον υπεραγαπούσε.Αυτό όμως που με στεναχώρησε πολύ ήταν το άμοιρο τέλος του,που κατέληξε στο φρενοκομείο.Όμως τα συγγράμματά του δεν τα ξέχασε τα πήρε και αυτά μαζί του αυτό μας δείχνει το πόσο πολύ αγαπούσε μόρφωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο παραπάνω απόσπασμα παρακολουθούμε τη σκηνή όπου ο μικρός Γιωργης έχει έρθει από την Κωνσταντινούπολη και τρέχει στο λόφο να δει εάν ο παππούς του είναι καλά. Ένας συγγενής του τον πληροφόρησε ό,τι ο παππούς του είναι άρρωστος. Εκείνος βέβαια πηγαίνει τρέχοντας να τον συναντήσει, αφού του έχει μεγάλη αδυναμία. Ο Γιώργης αρχίζει να εξιστορεί στον παππού του όλα όσα είδε στην Πόλη. Ο παππούς όμως φαίνεται να μην ενθουσιάζεται και αυτό πληγώνει πολύ τον Γιώργη κι ας μην το παραδέχεται. Ο παππούς για εκείνον είναι ο πλέον κοσμογυρισμένος και κοσμομαθής άνθρωπος. Γι’αυτό τα λόγια του έχουν μεγάλη βαρύτητα για αυτόν. Η ταινία που παρακολουθήσαμε μας βοήθησε να καταλάβουμε περισσότερα πράγματα. Για παράδειγμα, η σκηνή όπου ο Γιώργης συγκρίνει το πρόσωπο του παππού με την θλιβερή εικόνα του τόπου καθώς η νύχτα πέφτει. Επίσης αυτό που με παραξένεψε ήταν το γεγονός ότι στην ταινία το Γιώργη και τον παππού σε νεαρή ηλικία, υποδύεται ο ίδιος ηθοποιός. Ο σκηνοθέτης μπορεί να το έκανε αυτό επειδή οι ζωές τους μοιάζουν κατά κάποιον τρόπο. Και οι δύο πίστευαν άλλα πράγματα για τη ζωή τους, τελείως διαφορετικά από την πραγματικότητα. Ο παππούς νόμιζε πως ήταν κορίτσι και ο Γιωργης ότι υπάρχουν βασιλοπούλες. Το τέλος της ταινίας είναι λιγάκι λυπητερό, αλλά τουλάχιστον έτσι ο παππούς φαίνεται να απαλλάσσεται από τις γκρίνιες της Χατζίδαινας και να πραγματοποιεί το ταξίδι που μια ζωή ονειρευόταν. Η ταινία μου άρεσε πολύ, γιατί ήταν έτσι όπως τη διαβάσαμε στο διήγημα . Οι ηθοποιοί έπαιξαν πολύ καλά το ρόλο τους. Η αγαπημένη μου σκηνή είναι εκεί όπου ο παππούς προσπαθεί να πάει ταξίδι και η Χατζίδενα πάντα βρίσκει μια δικαιολογία για να πάει μόνη της.
ΑπάντησηΔιαγραφή